U jeku Olimpijskih igara nemačka kompanija Asylum Games pripremila je simpatičnu parodiju Olimpijade, smeštenu u okruženje pećinskog čoveka. Ideja o olimpijskim igrama u praistorijskom dobu nije originalna, budući da je još 1989. godine Electronic Arts objavio Caveman Ugh-lympics, kolekciju urnebesnih „olimpijskih” disciplina koja je ostala upamćena po sjajnoj atmosferi, ali i lošem upravljačkom sistemu.

Steinzeit Ur-Lympiade (Stoneage Foolympics) je krajnje jednostavna, naizgled amaterski sklopljena low-budget igra koja na hard disku zauzima malo više prostora od prosečnih šerver izdanja, a prodaje se po ceni od 15 evra. U takmičenju mogu da učestvuju najviše četiri igrača, koji jedan za drugim sakupljaju bodove u šest urnebesnih, individualnih disciplina. Prva na listi je disciplina u kojoj pećinci, na sebi svojstven način, maltretiraju pripadnice lepšeg pola: takmičenje u „degažiranju” žene drvenom batinom (u bejzbol fazonu) u kojem se boduje daljina do koje se nesrećnice dokotrljaju. Sledi trka na leđima pterodaktila u kojoj takmičar treba da za što kraće vreme pređe deonicu od nekoliko stotina metara, izbegavajući leteće gmizavce koji nadolaze iz suprotnog pravca (i najmanji kontakt uslovljava veliki gubitak vremena).

U trećoj disciplini takmičari jašu razigrane tiranosauruse koji do cilja treba da stignu u što kraćem roku i uz minimalan broj pregaženih žena koje su razbacane po stazi kao „prepone” (verovatno neće biti mnogo ljubitelja ove igre među feministkinjama). Sledeća disciplina uvodi padobranske skokove sa stene u ponor dubokog kanjona, do čijeg dna treba stići brzo, izbegavajući pri tom nonšalantne pterodaktile koji skakaču seku put i oduzimaju bodove. Trka za bodove nastavlja se izbegavanjem kotrljajućih mermernih blokova, a završava se u močvari, skokovima udalj s muljave skakaonice. Na kraju igre sabiraju se bodovi osvojeni u svim disciplinama i pobednik je igrač s boljim skorom.

Sve discipline su izrazito kratke tako da kompletno takmičenje može da se završi za svega pet do deset minuta, koliko otprilike traje i interesovanje igrača (ne postoji nikakva uvodna priča niti međuanimacije koje bi malo podigle tenziju). Upravljački interfejs je sasvim jednostavan, komande su svedene na kursorske tastere i razmaknicu, što govori u prilog tome da je igra u prvom redu namenjena mlađima, iako postoje detalji koji „ne prijaju” oku mališana (crteži razgolićenih dojki, na primer). Stoneage Foolympics simpatije osvaja komičnim crtežima i animacijama pećinaca, pristojnom grafičkom i zvučnom podlogom i izrazito pozitivnom atmosferom koja u trenucima dokolice može nakratko da zadrži pažnju, naročito ako na turniru učestvuje više igrača.

Gradimir JOKSIMOVIĆ