Budući da se retko pojavljuju na računarima, simulacije tenisa privlače veliku pažnju ljubitelja belog sporta, u čijem sećanju živi mali broj upečatljivih naslova. Uz „Segin” Virtua Tennis, hit s Dreamcasta i najigriviju simulaciju tenisa uopšte, na vrhu popularnosti je i „Microidsov” Tennis Masters Series, čija se nova verzija pojavila pre tridesetak dana.

Kao licencirana simulacija, Tennis Masters Series 2003 se zasniva na pravim ATP turnirima, ali se u bazi igrača, umesto poznatih tenisera, nalazi samo niz fiktivnih imena. Igra se odvija kroz četiri režima među kojima je najzahtevnije sezonsko takmičenje (Masters Series), u okviru koga se igrač bori za plasman među osam najboljih kako bi stekao pravo da se takmiči u nekom od Masters turnira. Režim Career je sličan prethodnom, s tim da tokom takmičenja igrač stiče iskustvene poene koje potom koristi za unapređenje igre svoga takmičara.

Engine igre je vrlo dobar, ali je upravljački sistem za nijansu komplikovaniji od onog u Virtua Tennisu i nema opciju za podešavanje kontrolnih tastera. Serviranje se izvodi slično udarcima u simulacijama golfa: jačina i preciznost servisa određuju na pokretnoj skali, pritiskom na taster u određenom trenutku. Postoji četiri vrste servisa i isto toliko varijanti povratnih udaraca. Jačina i visina udarca u igri određuju se dužinom pritiska na taster, odnosno istovremenim pritiskom na tastere za izvođenje udarca i kretanje, što je dobro rešenje jer postoji direktna zavisnost između jačine udarca i pravovremenog postavljanja igrača.

Kretanje igrača podleže osnovnim fizičkim zakonitostima, naročito inerciji, zbog koje nije moguće izvoditi akrobatske poteze kao u nekim drugim simulacijama. To, međutim, ne znači da neće biti atraktivnih poena, naprotiv. Vrlo često ćete uživati u pravim majstorijama igrača koji se pošteno krljaju po terenu kako bi stigli lopticu ili osvajaju poene nemilosrdnim smečevima. AI protivnika je dobar, osim tokom igre na mreži, kada igrač kojim upravlja računar demonstrira nadljudske sposobnosti, vraćajući kao od šale i „najposoljenije” lopte. Kamera je odlična, grafika i zvuk su vrlo dobri, a pažnju najviše skreću pedantno modelirani igrači, usporeni snimci atraktivnih poteza i bogate motion-captured animacije.

Gradimir JOKSIMOVIĆ