Mnogo pre nego što je stanovita Rita Vrataski postala Anđeo Verdena, oblast oko dotičnog francuskog gradića već je uveliko ušla u udžbenike istorije kao poprište jedne od najvažnijih i najdužih bitaka Velikog rata, koja je istovremeno i najkrvaviji sukob u istoriji ljudskog roda. Kao način da ispoštuju gotovo milion žrtava ovog tragičnog istorijskog događaja, maleni indie dvojac iz Holandije bacio se u pravljenje multiplayer pucačine Verdun, sa akcentom na istorijskoj autentičnosti i realizmu gotovo svih aspekata igre.

Kao što rekosmo, Verdun niti ima ambicije niti gubi vreme na single player deo proživljavanja pomenutog sukoba, već vas od početka baca u multiplayer pakao sa ostalim igračima. Igra se ne može podičiti lepezom različitih režima igranja, i svedena je na klasično free-for-all puškaranje, odnosno glavnu zvezdu pod imenom Frontlines. Dinamika Frontlinesa zasniva se na cikličnom osvajanju i branjenju strateški raspoređenih rovova po bojištu, dok ne dogurate do poslednje linije neprijateljske odbrane i glavnog štaba (isto to, naravno, važi i u suprotnom slučaju). Novina koja osvežava ovaj ne baš spektakularno originalan koncept tiče se činjenice da svi igrači na bojištu nisu pripadnici jedne kompaktne armije koja se nateže sa suprotnom stranom, već se svaki igrač dodeljuje jednom manjem, specijalizovanom odredu sa još najviše tri saborca, sa određenom ulogom u skladu sa istorijsko-nacionalnom pozadinom dotičnog mini-tima. Uspešno ispunjavanje ciljeva i neutralisanje protivničkih pretnji generiše poene iskustva, koji linearno otključavaju raznorazna ofanzivno-defanzivna unapređenja (veću preciznost, brže punjenje oružja, povećanje ubitačnog radijusa bombi, izjednačavanje broja poena između asistencije i samostalnog killa i slično), odnosno različite vrste uniformi radi razlikovanja na terenu.

Pomenuta realističnost svih zamislivih segmenata igre i te kako je prisutna i ogleda se kako u demorališućim početnim fazama igranja (uz osećaj da je, bar statistički, slučajno trebalo da eliminišete više protivnika u odnosu na bezbroj puta koliko ste sami popili poruku „you were killed”), tako i u autentičnosti pratećih elemenata u dizajnu igre. Ovo se odnosi na verno skalirana i prenesena bojišta iz stvarnosti, realistično naoružanje i njegovo uverljivo ponašanje, interesantne momente prilikom korišćenja delova opreme (korišćenje gas maski, na primer, praćeno je posebnim vizuelnim rešenjem koje ograničava vidno polje) i slično.

Ako ste se zasitili raznih egzoskeleta, dronova, naprednog i futurističko naoružanja iz većine modernih pucačina, i želite da iskusite strahote i užase rata iz perspektive dedova i drugih časnih starina, Verdun je svakako prava stvar za tako nešto.

Aleksandar DINIĆ